Vanuit Zülpich waren wij naar het kleinste stadje van de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen gereden. Het is een typisch Duits bergstadje met op het hoogste punt van de stad net als bijvoorbeeld in Bad Bentheim en Füssen een kasteel.
Eerst meldden wij ons aan bij het hotel vlak bij het kasteel. De uitbater was er die middag niet wegens familieomstandigheden, maar wel telefonisch bereikbaar en via telefoon en met behulp van een andere medewerker van het hotel, die ons bezig zag en hoorde, was binnen de kortste keren alles prima voor elkaar en had onze auto een plekje en hadden wij onze spullen op de hotelkamer.
zicht op Heimbach vanaf de burcht
Wij waren al gauw klaar in de hotelkamer en gingen samen met onze hond het stadje weer in en het kasteel bekijken. Burg Hengebach is vrij toegankelijk en ben je slecht ter been, je kan 24/7 met een lift omhoog naar het niveau van het restaurant dat gesloten was. Behalve een restaurant zit er tegenwoordig ook een school in dit slot. Ons bezoek beperkte ons dus tot de ballustraden, kijken door de kantelen hierop en via de toren ben ik nog omhoog geweest, waar je een prachtig uitzicht over de stad en de omliggende Roer-Eiffel hebt.
Een bibberig filmpje vanaf de toren van de burcht
zicht op de Roer vanaf het kasteel
De kasteelpoort (in- en uitgang), met de lift kom je ergens anders binnen
Na het kasteelbezoek vonden wij het wel tijd voor een lekkere maaltijd. Op het moment van ons bezoek waren er niet veel restaurantjes in deze stad open, maar wij vonden een pareltje. Café EifelGarden, waar wij in de Hengebachstraße naar binnen gingen, trap op en toen kwamen we in het sfeervolle restaurant dat uitkeek op de kerk in de hoger gelegen straat achter deze zaak. Wij werden vriendelijk geholpen en het eten was heerlijk. Salade en een soort van rösti-pannenkoekjes met zalm had ik gekozen. Echt een aanrader.
Later zijn we via de in- en uitgang boven aan de kant van de Clemenskerk weer verder het stadje ingegaan.
Wij liepen nog door het groenere gebied aan de overzijde van de Roer en uiteindelijk zochten wij tevreden ons hotel weer op.
Burg Hengebach vanaf de Roer gezien
's Avonds vermaakten wij ons op onze hotelkamer en wij sliepen lekker in het monumentale Astoria hotel. 's Ochtends waren wij al redelijk bijtijds wakker om onze eerste ronde te doen met de hond. Daar ontmoetten wij ook de vriendelijke uitbater van het hotel en spraken af rond 9 uur te ontbijten. Wij daalden weer af bij het kasteel naar het Roerdal, zodat onze hond zijn behoefte kon doen. In de binnenstad is bijna geen groen, dat verklaart voor mij, waarom hier veel volkstuintjes zijn.
Volkstuintjes voor en onder de burcht
Meer dan 100 soorten beleg in hotel Astoria
Rond 9 uur is het tijd voor het ontbijt. Wij maken nog even een praatje met de eigenaar en zijn technisch medewerker, die ons gistermiddag hielp en genoten van ons ontbijt. De mensen van het hotel zijn Nederland en dat verklaart ook de meer dan honderd soorten zoet beleg, waar je uit kunt kiezen. Wij zijn beiden meer van hartig en kozen net als anders voornamelijk voor vleeswaren en kaas.
Tegen tienen stapten wij in de auto en reden naar het dichtstbijzijnde tankstation en startten daarna onze terugreis naar Nederland.
Wij reden Remagen uit door Bad Neuenahr, terwijl het heerlijke The Jack van AC/DC op een Duitse rockzender op de autoradio klonk. Heerlijk onderweg. Na ruim een uur rijden, zagen wij op links een groot kasteel, Zülpich en het was ook wel zo'n beetje tijd voor een stop om nog wat boodschappen te doen. Ik zocht op maps een geschikte plek, dat zou Zülpich zijn.
Wij reden met een bocht een stuk terug en reden eerst op een winkelcentrum af met o.a. een Edeka, Rossmann, Takko Fashion en een Deichmann. Eerst ging ik naar de Edeka voor wat hapjes en een drankje voor vanavond. Daarna verliet mijn lief de auto om in de Rossmann drogisterij en bij Takko te kijken. Zij kwam terug met o.a. 2 truien uit de Takko. Ondertussen las ik op mijn telefoon nieuws over een nicht van mij in Amerika, die al een tijdje in het ziekenhuis ligt en maar traag herstelt. Daarna ging ik nog even naar de Deichman voor een paar nieuwe gympen. Het werden de witten.
Het werden de witten
Na de boodschappen toch ook nog maar even bij het kasteel kijken een kilometertje terug op de route bij het stadscentrum van dit oude Romeinse stadje, dat in de eerste eeuw is gesticht als Tolbiacum.
Door een stadspoort reden wij naar een parkeerplaats en wandelden vervolgens naar de Landesburcht. Dit 14e eeuwse kasteel heeft aan de binnenzijde inmiddels allemaal moderne appartementen. De buitenzijde is met name ook door de ligging aan het mooie park de Kirchengarten zeker een bezoekje waard. Aan het eind van het parkje staat de Weiertor, een grote poort die op het moment van ons bezoek werd gerestaureerd.
Kirchengarten
Landesburcht Zülpich
Rond 20 voor 2 reden wij in een kleine 20 minuten naar onze bestemming het stadje Heimbach.
Vanaf het lelijke industrieterrein te Mülheim-Kärlich reden wij in een uurtje de laatste 40 kilometer naar Remagen, waar in het zuidelijke stadsdeel Kripp ons volgende hotel staat langs de Rijn. Wij reden onder andere door Bad Breisig waar wij twee jaar geleden een korte stop maakten. Wij parkeerden na aankomst op de ruime parkeerplaats achter het hotel, meldden ons even en vertelden, dat wij later wel zouden inchecken en gingen met onze hond wandelen langs de Rijn door het dorpje Kripp. Vanaf Kripp vaart een pont heen en weer naar het tegenover gelegen stadje Linz. De oont vertrekt bij hotel restaurant Rhein Inn, waar wij niet slapen, maar vanmiddag wel een heerlijke maaltijd hebben gehad.
Tegen drieën hadden wij dus al heerlijk gegeten en liepen wij terug naar hotel Arte, waar wij gingen inchecken. De kamer had maar een stoel, dus met de bagage kwam ook een extra klapstoel mee naar boven. Zodat wij wanneer wij in het hotel zijn heerlijk bij het raam naar buiten kunnen kijken over de Rijn. Het is net of je naar een ouderwetse modelbaan zit te kijken met de treintjes een autootjes en gebouwtjes aan de overkant en de schepen op de Rijn. Verveelt nooit.
Zicht op Linz am Rhein
Laat in de middag zijn wij nog even naar Remagen gereden, om in de Edeka nog rosé en wat te eten te halen voor de avond. 's Avonds zullen wij toch ook wel weer trek krijgen.
De zon is onder achter Linz
's Avonds tegen elven hebben wij nog een 4 kilometer gewandeld langs de Rijn noordwaarts en weer terug. Het was rustig op straat. Er reden nog auto's van en naar de pont die maar heen en weer bleef varen. Er waren twee mannen op straat die tegen een auto stonden te blowen. Op de terugweg troffen wij nog een dronken man van 40 á 50 jaar die over het midden van de Rheinallee slingerde.
Hotel Arte
Wij liepen voor het hotel langs, er omheen, weer naar binnen, weer naar boven. Al met al weer een mooie dag.
Wapen in het brughek over de Ahr monding
Weer lekker geslapen, maar toch gingen wij kwart over acht al naar buiten voor het eerste rondje met de hond. Vanmorgen liepen wij in de andere richting zuidwaarts langs de Rijn het natuurgebied in, wij gingen over de brug over de Ahrmonding in de Rijn en dezelfde weg weer terug naar het hotel.
Wij verbleven nog ruim een uur in het hotel, ontbeten daar weer goed en rond 10 uur stapten wij in de auto en reed mijn lief ons in westelijke richting weer de Eifel in.
Even na half tien vertrokken wij, nadat onze hond nog wat lekkers had gekregen van een man die bij de parkeerplaats woont richting Koblenz, waar ik een tussenstop had bedacht. Wij reden langs de Rijn, de Loreley bij Sankt Goarshausen, maar voorbij Sankt Goarhausen gingen wij rechtsaf door de heuvels. Later kwamen we weer langs de Rijn, maar bij Braubach gingen wij opnieuw rechtsaf en reden een mooie route langs de Lahn en bij de monding van de Lahn in Lahnstein volgden wij weer de Rijn tot wij bij Koblenz de Rijn overstaken. Wij reden door Koblenz, maar vonden dit niet wat om te pauzeren, groot en druk en bij de Schlossgarten (die plek hadden wij bedacht) konden wij niet parkeren. Wij rijden, maar door, door de stad, steken de Moezel over en rijden richting Mülheim. Wij zagen, dat wij daar wij wel even konden shoppen.
Dit was een industrieterrein met een paar grote betonnen dozen met winkels. Erg lelijk. Toch maar even naar binnen, nu wij er toch zijn. De hond vond er niks aan, ik ook niet, maar mijn lief is toch nog wat winkels in geweest. Een dingetje in de Tedi gekocht verder niets. Wij moeten hier weg.
Twintig over twaalf gaan wij de weg weer op voor de laatste 40 kilometer naar Remagen.
De auto staat op de parkeerplaats Rheinstasse center. Inchecken in het hotel kan later. Wij gaan eerst lekker even wandelen met de hond in westelijke richting over het spoor langs de Rijn. Bij het treinstation gingen wij onder het tunneltje door naar de overkant en liepen langs de andere kant van het spoor nabij de destilleerderij van Asbach Uralt weer terug. richting centrum. Net als twee jaar eerder liepen wij de Drosselgasse weer in en aan het einde van dit ook vandaag weer rustige steegje was een leuke zaak Gasthaus Winzerkeller, waar wij een plas konden doen en koffie drinken en een apfelstrudel weghaffelen. De mannen die ons bedienden waren erg onder de indruk van onze volgens hen erg mooie hond.
De Drosselgasse
Wij gaan omhoog de toren van de 12e eeuwse Bosenburg prikt over de Rijn
Rond kwart over een liepen wij 100 meter de Oberstrasse in en kochten bij de automaat twee kaartjes voor de kabelbaan en gingen naar boven om het Niederwald en het bombastische Niederwald monument te bezoeken. Het was lekker weer inmiddels.
In de kabelbaan met 2-persoons gondeltjes
Wij gingen boven lekker een rondje wandelen in het bos en genoten van het uitzicht over de Rijn vanaf het plein bij de Niederwaldtempel. Voor de hond ook genieten weer het bos in. Op het punt waar de foto van het 19e eeuwse monument (de Niederwalddenkmal) is genomen, videobelde mijn lief nog even met haar moeder. Zij herkende de plek direct. Toch het monument is er, maar kan mij niet voorstellen, dat ze anno nu ooit nog zo iets zouden bouwen.
Met de kabelbaan gingen wij later ook weer naar beneden en zagen de mooie wijngaarden onder ons (wij hadden ook best naar beneden kunnen wandelen). Terug in de stad checkten wij in, in hotel Rheinstein en brachten vanuit de auto benodigde spullen naar de mooie ruime hotelkamer.
Uitzicht over de Rijn vanaf het balkon
Vandaag hebben wij een kamer met balkon en hebben daar de rest van de middag in de zon doorgebracht ons door onze voorraad radler 0.0% heen drinkend. Rond zeven uur aten wij in Ristorante Portofino een heerlijke pizza met een mooi glas heerlijke Italiaanse rosé. Wat een verademing na het eten in het restaurant in Cochem een dag eerder.
Na de pizza gingen wij nog even naar het Weinstrand, vonden wij de vorige keer ook zo leuk. Bovendien is vorig jaar een van de 2 mooie glazen thuis gesneuveld. Wij willen weer nieuwe. Degene die er aan het werk was, was al aan het opruimen. Maar... terwijl hij sloot mochten wij toch nog twee rosé en de glazen erbij kopen. Na ons kwam nog een stelletje. De jong uitbater zei, nein wir sind geschlossen und ja dass sind zwei freunde... Uiteindelijk kregen zij ook hun wijn, maar in kartonnen bekers. Wij keken op het Weinstrand mooi uit over de Rijn en wat er in de grote rondvaarboten vol bejaarden te doen was. Er kwam zo'n straat treintje aanstuiteren en nam een stuk of 15 mensen meer voor een rondje door donker Rüdesheim. Overigens was de rosé niet eens super, maar de plek en de glazen wel en ze waren heel goed gevuld. De fles moest leeg.
's Avonds terug in het hotel konden wij nog een deel van Duitsland - Nederland kijken op de Duitse RTL, maar helaas die konden wij niet ontvangen op de tv in onze kamer. Je kan niet alles hebben. De wedstrijd maar gevolgd op Langs de Lijn via de bluetooth speaker.
Hier heerlijk geslapen, maar toch kreeg onze hond al zeven uur 's ochtends zijn eerste ronde. Hier hoefden wij bij de achteruitgang niet net als gisteren om de broodjes heen te laveren. Na de eerste ronde rustig klaar maken voor het ontbijt. Wij waren zo te zien de enige ontbijters, maar dit ontbijt was heerlijk en er werd nog speciaal een ei voor ons gebakken. Zij bediende ons wel in winterjas, vonden wij wat vreemd. Zo koud is het binnen toch niet.
Kwart voor tien vertrokken wij uit het hotel en reden de helling op van de kade naar de promenade en richting Nordbrücke. Geen melding meer over de banden, dus het tankstation lieten wij links liggen. Wij staken de brug over en langs de andere oever van de Moezel reden wij nog een keer door Cochem.
Bij Bruttig-Frankel verlieten wij de Moezel en reden in oostelijke richting. Door een heuvelachtig landschap reden wij in een uur en twintig minuten naar Oberwesel. Gedurende een aantal kilometers voor Oberwesel zat er een oud Duits campertje voor ons. Volgens ons een onzekere chauffeur in dit campertje. Wij maakten er onderweg wat grapjes over. In Oberwesel gingen wij rechtdoor onder een heel laag tunneltje, de camper was voor ons rechtsaf geslagen (gelukkig voor hem of haar). Wij reden langs de Rijn richting pont Engelsburg-Kaub, even wachten ondertussen genieten van het uitzicht, daarna zette het pontje ons vlot over ter hoogte van Burg Pfalzgrafenstein op een eilandje in de Rijn.
Oberwesel zicht op Burg Gutenfels aan de overzijde
In het vervolg van de rit naar Rüdesheim zit een stukje, dat wij rechtstreeks uit het verhaal van twee jaar eerder kunnen overnemen. 'Wij lieten Kaub achter ons. Bij Lorch konden wij niet verder langs de Rijn, een Umleitung.' Affijn met ons eigen autootje gaat zo'n omleiding door de heuvels veel sneller, dan met een camper. Toch ook niet heel snel, we zaten een aantal kilometers achter een vrachtwagen, die ons op een gegeven moment liet passeren. Erg aardig, maar had niet perse gehoeven.
Tegen twaalven parkeerden wij onze auto voor 24 uur in de parkeerplaats Rheinstrasse in Rüdesheim.
Even voorbij Kelberg kregen wij een waarschuwing op de display van het dashboard over de bandenspanning (de banden hadden wij voor vertrek nog opgepompt). Zal door die kuil voorbij het stoplicht komen. Affijn, de auto rijdt net als anders. Wij rijden door naar Cochem en komen iets na drieën in dit stadje aan.
Wij parkeren onze auto eerst even voor een paar uur betaald op de Moezelpromenade en zoeken hotel Karl Noss op aan deze weg. Wij hadden 's ochtends al via Trivago een boeking gemaakt en werden vriendelijk geholpen bij de receptie. De kamer op de tweede verdieping was een stuk kleiner dan die van vanmorgen, maar compleet en ook een stuk goedkoper.
Wij halen benodigde spullen uit de auto en brengen die naar de hotelkamer. De auto is voor 3 uren ofzo betaald en laten wij nog even betaald staan. Misschien brengen wij hem later nog naar het enige nog overgebleven gratis krappe plekje aan het water van het hotel.
Wij gaan een rondje lopen door het stadje o.a. door de (dure) winkelstraat Bernstrasse en Markt en belandden weer op de Moezelpromenade, kopen daar een koelkastmagneet en wij besluiten dat het etenstijd is. Wij bezoeken het Wirtshaus zum Dudelsack, omdat het overdekte terras er wel knus uitzag. Achteraf bleek, dat wij hier de slechtste maaltijd van onze vakantie hadden. De flammkuchen waren veel te duur en de ober bracht ons de verkeerde bestelling. Ik kreeg wel mijn flammkuchen, maar die van mijn lief was er niet, hij had iets van patat met smurrie, die voor een paar tafeltjes verderop was. Later toen ik bijna klaar was kreeg mijn lief haar flammkuchen. De wijn zat hier in volle te kleine glazen.
Vanaf het hoge terras van het restaurant
's Avonds verlieten wij ons hotel nog voor een uur voor een avondwandeling door de stad, waar wij onder andere nog langs de stoeltjeslift kwamen en de burcht was mooi verlicht en wij keken of wij bij het nabijgelegen tankstation ook eventueel onze banden op konden pompen.
Rijksburcht Cochem
De tv op de kamer was maar klein, dus lekker de speaker aan en onder het genot van een rosé en een snack lekker kletsen en luisteren naar muziek op de hotelkamer. 's Nachts iets onrustiger geslapen, er zal tocht niets met de autobanden zijn?
's-Morgens hadden wij na de ochtendronde met de hond in het restaurant met uitzicht op de Moezel een geweldig ontbijt en na het afrekenen van een tientje voor de hond verlieten wij het hotel en liepen naar de rivierauto, waar mijn lief de auto startte. Geen melding meer. Gelukkig!
